Tales of Demons & Gods บทที่ 45 สูตรแห่งยาทิพย์
เนี่ยลี่เดินผ่านกำแพงที่เต็มไปด้วยเอกสารมากมายที่เป็นสูตรของยาและคำถามต่างๆ ทั้งหมดล้วนเป็นเป็นปัญหาที่ได้เกิดขึ้นระหว่างการปรับแต่งตัวยา มีปากกาเขาแพะวางไว้ที่บนโต๊ะ เนี่ยลี่จึงหยิบขึ้นมา
“ช้าก่อน” ฮูเหยียน หมิง กล่าวอย่างร้อนรน เนี่ยลี่เค้าคิดจะทำอะไร?
“ทำไมหรือขอรับ” ด้วยความสงสัยเนี่ยลี่เขาได้มองไปที่ฮูเหยียนหมิงและได้ถามกลับไปเช่นนั้น
“เจ้าคิดจะตอบคำถามเหล่านี้หรือ” ฮูเหยียน หมิง กล่าวถาม
“ใช่ ข้าสามารถเขียนลงไปได้หรือไม่?” เนี่ยลี่กล่าวพร้อมกระพริบตา
“เจ้าสามารถเขียนลงไปได้ แต่....” ฮูเหยียน หมิง ต้องการจะบอกว่า คำถามบนกำแพงนี้เป็งสิ่งที่ค้นพบโดยนักปรุงยาระดับผู้รอบรู้ มีความละเอียดอ่อนอย่างมาก เพียงแค่การท่องตำราจนแตกฉานก็ไม่สามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้ มันเป็นวิธีการส่วนตัวที่ผ่านการปรับแต่งมาเป็นอย่างดีมีความซับซ้อนยิ่ง ฮูเหยียน หมิง ไม่คิดว่าเนี่ยลี่จะสามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้
“คงไม่มีปัญหาสินะ” เนี่ยลี่กล่าวพร้อมยิ้มอย่างสบายใจ แล้วเริ่มลงมือตอบคำถามเหล่านั้น
เนี่ยลี่ได้เคลื่อนมือไปมาอย่างรวดเร็ว เขียนคำตอบลงไปที่คำถามทั้งหลายหลังจากการมองเพียงครู่เดียวไปที่ปัญหาเหล่านั้น
การมองเนี่ยลี่ที่ได้เขียนกระบวนแก้ปัญหาต่าง ๆ ออกมาอย่างรวดเร็วนั้น ฮูเหยียนหมิงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือจะร้องไห้ออกมาดี เนี่ยลี่ยังไม่เคยผ่านกระบวนการปรับแต่งตัวยามาก่อนและเขาในตอนนี้ได้เขียนออกมาซึ่งกระบวนการแก้ปัญหาเหล่านั้นเสียแล้ว มันเป็นเรื่องที่เรื่องน่าขันเสียจริง เขาชำเลืองไปและสายตาเขาได้ตกไปยังคำถามข้อหนึ่ง มันเป็นปัญหาเกี่ยวกับความสมดุลของสมุนไพรในการปรุงยา
“สัดส่วนของ หญ้าหิมะ หญ้าอมตะเก้าชีวิตและหญ้าแผลมังกรควรเป็นเท่าใด? ” ตามทฤษฎีของการปรุงยา การรวมสมุนไพรทั้งสามเหล่านี้เข้าด้วยกันจะสามารถปรับแต่งให้เกิดตัวยาที่สามารถแก้พิษรุนแรงอย่างมากได้ อย่างไรก็ตาม สัดส่วนของสมุนไพรเหล่านี้ควรจะเป็นเท่าใดนั้น? จนกระทั่งถึงบัดนี้ ยังคงไม่มีผู้ใดสามารถตอบมันได้” ฮูเหยียน หมิง พึมพำ
และเนี่ยลี่ได้ตอบคำถามนี้ว่า 'ไม่ว่าจะเป็นสัดส่วนเท่าใด มันก็ไม่สามารถสำเร็จได้เลย หญ้าแผลมังกรควรจะเปลี่ยนเป็นหญ้าหมื่นพิษ สัดส่วนที่ใช้ควรจะเป็น สาม ต่อ หนึ่ง ต่อ สอง
หญ้าหมื่นพิษ นั้นมีความคล้ายคลึงกับหญ้าแผลมังกร ทั้งสองต่างมีผลของตัวยาที่เหมือนกันอย่างไรก็ตาม หญ้าแผลมังกรนั้นให้ผลรุนแรงกว่าในขณะที่ฤทธิ์ของหญ้าหมื่นพิษ มีความนุ่มนวลกว่า(แสดงผลอย่างค่อยเป็นค่อยไป) ยิ่งไปกว่านั้นอัตราส่วนของสมุนไพรเหล่านี้ช่างสมบูรณ์แบบอย่างมาก
“หลักแหลมยิ่งนัก!” ฮูเหยียนหมิงตะโกนออกมาด้วยความชื่นชม ในตอนนี้เขาไม่สามารถรอได้เลยที่จะพิสูจน์การปรับแต่งตัวยาตามสัดส่วนเหล่านี้
ฮูเหยียน หมิงเริ่มมองไปที่เหล่ากระดาษบนกำแพงทั้งหลาย คำตอบของเนี่ยลี่ช่างฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก แม้ว่าเขาไม่สามารถรู้ว่าพวกมันนั้นถูกต้องเพียงใด แต่มันคุ้มค่ายิ่งนักที่จะทดสอบ แม้ว่าคำตอบของปัญหาเหล่านั้นยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่มีบางสิ่งที่ฮูเหยียน หมิงสามารถพิสูจน์ได้ยกตัวอย่างเช่น คำถามเกี่ยวกับกระบวนการปรับแต่งตัวยา คำตอบที่เนี่ยลี่ได้ให้ไว้นั้นถูกต้อง
การมองของฮูเหยียน หมิงต่อเนี่ยลี่ได้เปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยความชื่นชม เพราะว่าบางคำถามนั้นแม้กระทั่งประธานกู้เหยียนก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้
ความรู้ของเนี่ยลี่นั้นสามารถก้าวผ่านระดับผู้รอบรู้ขั้นสูงไปได้แล้วหรือ? ก้าวไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญในตำนานได้?
เขาผู้นี้เป็นสัตว์ประหลาดเยี่ยงไหนกัน? เนี่ยลี่ที่มีอายุเพียงแค่สิบสามปีเท่านั้น!
ในเวลาเพียงชั่วครูเท่านั้น เนี่ยลี่ได้ตอบคำถามกว่าหนึ่งร้อยข้อไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากเขาตอบคำถามกว่าร้อยข้อนี้เสร็จ เขาได้วางปากกาลงและพึมพำว่า “คำถามเหล่านี้ไม่ได้ยากแต่อย่างใด”
เมื่อได้ยินคำพูดของเนี่ยลี่ ฮูเหยียน หมิงแทบจะกระอักเลือดออกมา คำถามเหล่านี้ได้เพิ่มสะสมมาเป็นเวลานับปีและไม่มีผู้ใดสามารถไขมันได้ และเนี่ยลี่ยังพูดออกมาอีกว่ามันไม่ได้ยากแต่อย่างใด
ฮูเหยียน หมิงรับรู้ได้ว่าการปรากฏตัวของเนี่ยลี่นั้นจะสามารถพาสมาคมนักปรุงยาก้าวไปสู่ยุคใหม่ เพียงแค่เหล่าคำถามบนกำแพงเหล่านี้เพียงอย่างเดียว ถ้ามันได้ถูกตรวจสอบแล้วล่ะก็ จะเป็นเรื่องมากเพียงพอที่จะนำสมาคมปรุงยาทั้งหมดก้าวไปสู่ระดับใหม่ได้
เมื่อเนี่ยลี่ตอบคำถามเหล่านี้ทั้งหมดเสร็จลงไม่นาน ชายชราผู้หนึ่งซึ่งหนวดและเส้นผมทั้งสองล้วนมีสีขาวกับผู้หญิงที่ชวนมองผู้มีรูปร่างสูงงามกำลังยืนอยู่ด้านหลังเขา
เมื่อพวกเขาทั้งคู่ได้เห็นลายมือของเนี่ยลี่ที่เขียนไปทั่วเพื่อตอบปัญหาเหล่านี้
ในตอนแรก พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าตลก คำถามเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เนี่ยลี่จะสามารถไขมันได้ในระดับอายุเพียงเท่านี้ของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาได้มองสิ่งที่เนี่ยลี่เขียนไปแล้วนั้น พวกเขาต่างรู้สึกตกใจกับคำตอบเหล่านั้น
กู้ เหยียนและหยาง ซิ่นทั้งสองต่างมองไปที่เนี่ยลี่และคิดว่า 'เขาเป็นสัตว์ประหลาดประเภทไหนกันนะ'
เนี่ยลี่นั้นเป็นเพียงแค่เด็กอายุสิบสามจริง ๆ หรือ? แม้ว่าหน้าของเนี่ยลี่ยังคงอ่อนเยาว์ กู้ เหยียนและหยางซิ่งต่างคิดว่าเนี่ยลี่นั้นเป็นสัตว์ประหลาดชราตัวหนึ่งที่มีชีวิตอยู่มาแล้วเป็นเวลาหลายร้อยปี
ถ้าปราศจากการฝึกฝนเป็นเวลาหลายทศวรรษ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถกลายเป็นนักปรุงยาระดับผู้รอบรู้ขั้นต้น เนี่ยลี่เป็นเพียงแค่เด็กอายุ สิบสามปีแต่ความรู้และความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับการปรุงยานั้นได้ก้าวผ่านทั้งขั้นเริ่มต้น และขั้นกลางของนักปรุงยาระดับผู้รอบรู้หลายคนไปแล้ว และไม่แน่ตัวเขานั้นอาจจะไม่เป็นรองแม้กระทั่งระดับผู้รอบรู้ขั้นสูงอย่างกู้ เหยียน
กู้ เหยียนชำเลืองมองไปยังเนี่ยลี่ทันใดนั้นเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ในไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ สมาคมนักปรุงยานั้นไม่เหมือนอดีตเช่นที่เคยเป็นมา และในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านับจากนี้สมาคมปรุงยาจะเริ่มเสื่อมถอยลงอย่างแท้จริง จากการถูกโจมตีหลายครั้งโดยสัตว์อสูรทำให้สมาคมปรุงยาได้รับผลเสียหายเป็นอย่างมาก ตำราหลายเล่มได้สูญหาย ประสิทธิภาพของยาทิพย์หลายตัวได้เสื่อมลงไปมาก เป็นสาเหตุให้นักปรุงยาจำนวนมากได้ออกไปจากสมาคม พวกเขาหลายคนต่างมุ่งไปที่เส้นทางของฝึกศิลปะการต่อสู้แทน มีเพียงจำนวนน้อยคนนักที่ยังคงเต็มใจเข้าร่วมในเส้นทางแห่งการปรุงยานี้
กู้เหยียนเข้าใจว่าสิ่งนี้นั้นเป็นความคิดที่ผิด การช่วยเหลือของยาทิพย์ที่มีต่อการฝึกผสานพลังนั้นยิ่งใหญ่มาก ถ้าไม่มีผู้ใดหลงเหลือเพื่อปรุงแต่งตัวยาในภายภาคหน้าเมื่อนั้นการฝึกผสานพลังก็จะเสื่อมถอยลงไปด้วย
มันเป็นระยะเวลาเนิ่นนานแล้วที่สมาคมนักปรุงยาไม่มีคนรุ่นใหม่มาเข้าร่วมเลย แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเมื่อวันนั้นมาถึง พวกเขาจะมีสัตว์ประหลาดเช่นเนี่ยลี่ได้มาเข้าร่วม เมื่อมองดูไปยังด้านหลังของเนี่ยลี่แล้วกู้เหยียน รู้สึกได้ว่านับตั้งแต่นี้ต่อไป สมาคมนักปรุงยาจะสามารถก้าวไปสู่จุดสูงสุดใหม่ได้ด้วยน้ำมือของเนี่ยลี่ผู้นี้!
ดวงตาทั้งสองของหยางซิ่นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่ปรากฏ ริมฝีปากคู่งามเหล่านั้นได้เผยอขึ้นเล็กน้อยและปิดลง หน้าอกอันยั่วยวนได้กระเพื่อมขึ้นและลง นางไม่สามารถเชื่อได้ว่าคำถามเหล่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ แม้นักปรุงยาระดับผู้รอบรู้มากมายก็ไม่สามารถแก้ได้กลับถูกไขปัญหาได้โดยเนี่ยลี่
ทันใดนั้น เนี่ยลี่หันหลังกลับมา มองไปยังกู้เหยียนและหยางซิ่น
“ท่านประธานกู้เหยียน ผู้อำนวยการหยาง ยินดีที่ได้พบท่านทั้งสอง!” เนี่ยลี่เป็นฝ่ายเริ่มต้นทักทาย
กู้เหยียนนั้นแปลกใจเล็กน้อย ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เจ้าเด็กน้อย เจ้ารู้จักพวกเราด้วยหรือ?”
กู้เหยียนมองไปที่เนี่ยลี่ เขานั้นค่อนข้างเป็นคนแจ่มใสอยู่ ยิ่งเขามองไปที่เนี่ยลี่มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบเนี่ยลี่มากขึ้นเท่านั้น เนี่ยลี่นั้นเป็นเหมือนบุตรแห่งพระเจ้า
“แน่นอนข้ารู้จักท่าน ตราบเท่าที่ยังศึกษาซึ่งศาสตร์ของการปรุงยา ไม่ว่าผู้ใดก็รู้ถึงชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ของท่านประธานกู้เหยียนและผู้อำนวยการหยางซิ่น ข้ายังคงจำได้ว่าข้าได้ส่งจดหมายเกี่ยวกับหญ้าทะเลหมอกม่วงให้แก่ผู้อำนวยการหยางเมื่อไม่นานมานี้” เนี่ยลี่พูดแล้วยิ้มเล็กน้อย
กู้เหยียนและหยางซิ่นทั้งสองต่างได้เสียสละเป็นอย่างมากต่อเมืองกลอรี่ในชีวิตที่แล้วของเขา กู้เหยียนได้ตายลงในสงครามระหว่างร่วมรบกับจ้าวเมือง และสำหรับหยางซิน นางได้จบชีวิตลงเมื่อพยายามที่จะปกป้องชีวิตของชาวบ้านในเมืองกลอรี่ เนี่ยลี่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเขาเอง เมื่อหน้าอกของนางถูกแทงโดยตั๊กแตนหิมะเหมันต์ ภาพในเหตุการณ์นั้นทำให้ผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนต้องหลั่งน้ำตา
“จดหมายนั่นเกี่ยวกับหญ้าทะเลหมอกม่วงถูกส่งมาโดยเจ้าเช่นนั้นหรือ?!”หยางซิ่นกล่าว ดวงตาอันเฉลียวฉลาดของนางเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ จดหมายเกี่ยวกับหญ้าทะเลหมอกม่วงนั้นได้ทิ้งไว้ซึ่งความประทับใจเป็นอย่างมากต่อตัวนาง วิธีการใช้ทั้งหมด หกสิบวิธีของหญ้าทะเลหมอกม่วงได้ถูกพิสูจน์แล้วในวันนี้ และไม่มีแม้ข้อผิดพลาดใดเกิดขึ้นแม้เพียงอย่างเดียว
หยางซิ่นเคยสงสัยว่า 'บุคคลแบบใดกันที่สามารถเขียนบทความแบบนี้ได้? เป็นไปได้ว่าแม้กระทั่งกู้เหยียนก็คงไม่สามารถที่จะศึกษาสมุนไพรตัวนี้ได้กว้างขวางถึงเพียงนั้น เมืองกลอรี่นั้นจะสามารถมีนักปรุงยาระดับผู้เชี่ยวชาญซึ่งได้ซ่อนตัวอยู่เช่นนั้นหรือ?'
มันช่างน่าผิดหวังที่นางไม่สามารถหาร่องรอยใด ๆ เกี่ยวกับที่มาของจดหมายนั้นได้ ครั้งหนึ่งนั้นหยางซิ่นได้ส่งบางคนไปสืบแต่ก็ยังคงไม่สามารถได้ผลลัพธ์ใด ๆ กลับมา'
“จดหมายฉบับนั้นเหล่านั้นได้ถูกเขียนโดยเจ้าเช่นนั้นหรือ?” มือของกู้เหยียนเริ่มที่จะสั่นเล็กน้อย เขาเคยได้เห็นบทความเหล่านั้นมาก่อนเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ได้ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อสมาคมนักปรุงยา
“ไม่ใช่ข้าหรอก คนที่เขียนนั้นคืออาจารย์ของข้าเอง และอาจารย์ของข้าสั่งข้าให้มายังสมาคมนักปรุงยาเพื่อให้ข้าได้รับตำแหน่งนักปรุงยาผู้รอบรู้อาวุโส” เนี่ยลี่กล่าวและหัวเราะเล็กน้อย เพื่อที่จะปกป้องตัวเขาเองที่จะกลายเป็นยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดไปมากกว่านี้ เขาพบทางแก้ปัญหาเหล่านี้ได้โดยบังเอิญ ในบางครั้งมันเป็นเรื่องที่ดีกว่าที่จะซ่อนเรื่องบางอย่างเอาไว้
กู้เหยียนรู้สึกแปลกใจอยู่ชั่วครู แต่ก็ไม่พบว่าเป็นเรื่องประหลาดใจแต่อย่างใด เมื่อมีผู้ประสบสำเร็จที่มีอายุเช่นเนี่ยลี่เยี่ยงนี้ได้ เขาก็จักต้องมีอาจารย์ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังเขาเป็นแน่ เนี่ยลี่ที่ได้กลายเป็นเช่นปีศาจโดยมีอายุเพียงเท่านี้ อาจารย์ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังเขาอย่างน้อยที่สุดแล้วจักต้องเป็นนักปรุงยาระดับผู้เชี่ยวชาญเป็นแน่?
“อาจารย์ของเจ้าเป็นใครกัน? พวกเราต้องไปทำการเยี่ยมเยียนเขา” กู้เหยียนพูดอย่างสุภาพ
“อาจารย์ข้านั้นไม่ชอบให้ผู้ใดมารบกวน” เนี่ยลี่พูดพร้อมสั่นหัวของเขา
หยางซิ่นหลี่ตาลง จ้องไปที่เนี่ยลี่โดยต้องการค้นหาบางสิ่งที่ออกมาจากท่าทีของเนี่ยลี่ แต่ไม่สามารถทำได้แม้ว่าเขานี้มีอายุเพียงแค่สิบสามปี ท่าทางสงบเรียบของเขาทำให้ผู้อื่นไม่สามารถอ่านสิ่งใดจากเขาได้
กู้เหยียนผงกศรีษะรับและพูดว่า “เมื่ออาจารย์ผู้น่านับถือของเจ้าไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัว ก็ไม่เป็นไร ท่านอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ผู้นั้นได้นำนักเรียนที่ฉลาดหลักแหลมมากผู้หนึ่งมาสู่พวกเรา ด้วยความฉลาดของท่านนี้ นั้นมากเพียงพอแล้วที่จะคู่ควรกับตำแหน่งของผู้รอบรู้อาวุโส” ข้าหวังว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อพวกเราสามารถไปเยี่ยมเยียนอาจารย์อันเป็นที่เคารพของเจ้าได้”
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้เชี่ยวชาญจะเก็บตัวดั่งเช่นฤษี แต่ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญว่าผู้เชี่ยวชาญผู้นั้นเป็นบุคคลแบบใด ตราบเท่าที่เขายังคงอยู่ในเมืองกลอรี่แล้ว เมื่อนั้นสำหรับเมืองกลอรี่มันนับเป็นโชคที่ใหญ่ยิ่ง!
เขาต้องรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้แก่ท่านเอียมัวและท่านจ้าวเมืองในทันที ผู้นั้นช่างยิ่งใหญ่เสียนี่กระไรถ้าพวกเขาได้มีความสัมพันธ์อันดีกับเขาแล้ว มันจะเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมาก! ดังที่เขาได้ให้รางวัลแก่เนี่ยลี่ซึ่งตำแหน่งของนักปรุงยาผู้รอบรู้ขั้นอาวุโส เพียงแต่วิธีการที่เนี่ยลี่ได้ตอบคำถามทั้งหมดซึ่งแม้กระทั่งกู้เหยียนก็มิสามารถตอบคำถามเหล่านั้นได้
สิ่งนี้นั้นเพียงพอแล้วสำหรับเนี่ยลี่ที่จะได้รับรางวัลซึ่งตำแหน่งนี้ไป และการมอบรางวัลซึ่งตำแหน่งนักปรุงยาผู้รอบรู้อาวุโสแก่เนี่ยลี่นี้ก็เทียบเท่าได้กับการมอบความชื่นชมต่อผู้เชี่ยวชาญผู้อยู่เบื้องหลังเขาอีกด้วย
“ผู้อำนวยการหยาง จงมอบหนังสือนักปรุงยาระดับผู้รอบรู้ขั้นอาวุโสให้แก่เขา พร้อมทั้งเหรียญรางวัลและชุดคลุม! กู้เหยียนพูดอย่างเด็ดขาด”
“ค่ะ!”
หยางซิ่นหันหลังกลับไปและไปเตรียมซึ่งของเหล่านั้น หัวใจของนางนั้นรู้สึกเต็มไปด้วยความตื่นเต้น นักปรุงยาระดับผู้รอบรู้ขั้นอาวุโสอายุสิบสามปี สิ่งนี้เป็นครั้งแรกในประวัติศาตร์ทั้งมวลของสมาคมนักปรุงยา
“นอกจากการได้รับตำแหน่งนี้แล้ว ข้าต้องการที่จะทำงานร่วมกับท่านประธานกู้เหยียนด้วย!” เนี่ยลี่ยิ้มเล็กน้อยและได้กล่าวออกไป เขาได้เตรียมมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ทำงานร่วมกันรึ? เจ้าจงพูดสิ่งที่เจ้าต้องการออกมา” หัวใจของกู้เหยียนถูกทำให้เต้นแรง การร่วมมือทำงานกับเนี่ยลี่เป็นไปได้ว่าจะเป็นความคิดของผู้เชี่ยวชาญซึ่งอยู่เบื้องหลังเขา
“ข้านั้นมีซึ่งห้าสูตรยาทิพย์อยู่ พวกมันเหล่านั้นคือ : ยาบำรุงวิญญาณ ยาผสานวิญญาณ ยาดับวิญญาณ ตลอดจนยาเสริมพลังกายสีชาด และยาเปลี่ยนรูปทั้งเก้า” เนี่ยลี่ไล่เรียงชื่อตัวยาอย่างสงบ เขาไม่เชื่อว่ากู้เหยียนนั้นจะไม่สติแตกไปเมื่อได้ยินชื่อตัวยาเหล่านี้
“อะไรกัน? ยาบำรุงวิญญาณ ยาผสานวิญญาณ ยาดับวิญญาณ ยาเสริมพลังกายสีชาต และยาเปลี่ยนรูปทั้งเก้า?!” กู้เหยียนอ้าปากค้าง ผู้ที่มีจิตใจเยือกเย็นเป็นปกติเช่นเขาก็ไม่สามารถรักษาความเยือกเย็นนี้ได้อีกต่อไป
จบตอน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น